کد مطلب:276324 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
ثائر خون حسین و شهیدانی که با آن حضرت بوده اند
در مجمع البحرین آمده: ثائر كسی است كه بر هیچ وضعی قرار و آرام نمی گیرد تا این كه خون بهای خویش را بگیرد. [1] .
و در زیارت عاشورا می خوانیم: پس از خداوندی كه مقام تو را گرامی داشته و مرا به
[ صفحه 129]
واسطه دوستی تو عزّت و كرامت بخشیده درخواست می كنم كه: خونخواهیِ تو را به یاریِ امامی یاری شده از خاندان محمدصلی الله علیه وآله به من روزی گرداند.
و در بحار به نقل از غیبت نعمانی از حضرت امام باقرعلیه السلام در وصف امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف - آمده: كار او به جز كشتن نیست، كسی [از مخالفین حقّ] را باقی نمی گذارد. [2] .
و عیّاشی در تفسیر آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی القَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً»؛ [3] و هر آن كه مظلوم كشته شود، البته ما برای ولیّ او تسلط و حكومت قرار داده ایم، پس در كشتن اسراف نكند كه او یاری شده است. به روایت سلام بن المستنیر از امام باقرعلیه السلام آورده است كه فرمود: او حسین بن علی علیهما السلام است كه مظلوم كشته شده و ما اولیای او هستیم، هنگامی كه قائم ما بپاخیزد به خونخواهی حسین علیه السلام می پردازد، پس آن قدر می كشد تا جایی كه گفته می شود: در كشتن اسراف كرد. [4] .
و نیز آن حضرت فرموده: مقتول حسین علیه السلام است و ولیّ او قائم علیه السلام می باشد و اسراف در قتل، آن است كه: غیر قاتل او را بكشد (او منصور است)؛ زیرا كه از دنیا نمی رود تا این كه به وسیله مردی از آل رسول علیهم السلام نصرت و پیروزی می یابد كه زمین را از قسط و عدل پر كند، هم چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.
و در روایت دیگری در كافی از حضرت صادق علیه السلام راجع به همین آیه آمده است: درباره حسین علیه السلام نازل شده، اگر اهل زمین به خاطر او كشته شوند اسراف نیست. [5] .
و در كتاب علل الشرایع از حضرت باقرعلیه السلام منقول است كه فرمود: هنگامی كه جدّم حسین علیه السلام كشته شد، فرشتگان به درگاه خداوند - عزّوجلّ - صدا به گریه و ناله بلند كردند و عرضه داشتند: الها! صاحب اختیارا! آیا غفلت می ورزی از كسی كه برگزیده تو و فرزند برگزیده ات و بهترین خلق را به قتل رسانیده است؟
پس خداوند - عزّوجلّ - به آن ها وحی فرمود كه: ای ملائكه من! آرام باشید، به عزّت و
[ صفحه 130]
جلالم سوگند كه حتماً از آن ها انتقام خواهم گرفت، هرچند پس از مدت ها باشد. سپس خداوند - عزّوجلّ - برای فرشتگان از روی امامان از فرزندان حسین پرده برداشت، ملائكه خوشحال شدند و متوجّه شدند كه یكی از آن ها ایستاده نماز می خواند، خداوند فرمود: به این قائم، از آن ها انتقام می گیرم. [6] .
و در كافی از حضرت صادق علیه السلام روایت است كه فرمود: وقتی حسین علیه السلام كشته شد، آسمان ها و زمین و آنچه در آن ها است ناله كردند و گفتند: پروردگارا! به ما اجازه بده كه خلایق را نابود سازیم و بار دیگر زمین تجدید گردد كه حرمت تو را حلال دانسته و برگزیده ات را به قتل رسانیده اند. پس خداوند به آن ها وحی فرمود كه: ای فرشتگان؛ و ای آسمان های من؛ و ای زمین من! آرام گیرید. سپس یكی از حجاب ها را برداشت، به ناگاه پشت آن محمدصلی الله علیه وآله و دوازده وصیّ او مشاهده شدند و دست فلانی، قائم از آن ها را گرفت و فرمود: ای فرشتگانم؛ و ای آسمان هایم؛ و ای زمین من! با این یاری خواهم جست. سه مرتبه این خطاب را فرمود. [7] .
و در غایة المرام محدث جلیل سید هاشم بحرانی از طریق عامّه در حدیث معراج چنین آمده: خداوند تعالی فرمود: ای محمد! آیا دوست داری آنان را ببینی؟ گفتم: آری، پروردگارا. خداوند فرمود: به سمت راست عرش روی گردان. چون روی به آن سوی گردم به ناگاه دیدم علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و مهدی علیهم السلام غرق در نور ایستاده، نماز می خوانند، و او - یعنی مهدی علیه السلام - در میان آن ها همچون ستاره درخشانی بود. خداوند فرمود: اینان حجّت ها هستند و او ثائر از عترت تو است، به عزّتم سوگند او حجّت ثابت برای دوستانم و انتقام گیرنده از دشمنانم است. [8] .
و در بحار در وصف اصحاب حضرت قائم علیه السلام از حضرت صادق علیه السلام روایت است كه فرمود: گویا كه دل هایشان بسان قطعه ای از آهن است كه هیچ گونه شكی درباره خداوند در
[ صفحه 131]
آن راه ندارد، از سنگ سخت تر، كه اگر بر كوه ها حمله برند، آن ها را از جای بركنند، با پرچم های خویش به هیچ شهری روی نیاورند مگر این كه آن را خراب كنند، گویی كه بر اسب هایشان عقاب ها نشسته اند، به زین اسب امام علیه السلام دست می كشند و تبرك می جویند، و پیرامون حضرتش حلقه می زنند. در جنگ ها با جانبازی، آن بزرگوار را یاری می كنند و آنچه می خواهد انجام می دهند. در میان آنان مردانی هستند كه شب ها خواب ندارند. در نمازشان زمزمه ای دارند همچون زمزمه زنبور عسل. شب را با عبادت به صبح می رسانند و صبحگاهان بر اسب هایشان آماده اند، شب ها پارسا و روزها شیرند. آنان از آن حضرت فرمانبردارند، مانند كنیز نسبت به ارباب خود. همچون چراغ ها روشنند و دل هایشان نورانی است و از خشیت الهی لرزان. از خداوند شهادت درخواست می كنند و آرزو دارند كه در راه خدا كشته شوند، شعارهایشان «یا لثارات الحسین»؛ (خونخواهی حسین علیه السلام) می باشد.
هرگاه به سویی حركت كنند به مقدار یك ماه رعب و بیم بیشتر از آن ها می رود، به سوی مولای خود می شتابند، خداوند توسط ایشان امام حقّ را یاری می كند. [9] .
و نیز از آن حضرت منقول است كه فرمود: هرگاه قائم علیه السلام خروج كند، نوادگان كشندگان حسین علیه السلام را به قتل خواهد رساند. [10] .
البته در حدیثی از حضرت رضاعلیه السلام علّت این امر را رضایت آن ها نسبت به كارهای پدرانشان دانسته و این كه آن ها افتخار هم می كنند و هر كس به چیزی راضی باشد مانند آن است كه آن را انجام داده باشد.
و در كتاب المحجّة فیما نزل فی القائم الحجّة [11] از امام صادق علیه السلام درباره آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً...» [12] آمده كه این آیه درباره حسین علیه السلام نازل شده، اگر ولیّ او اهل زمین را بكشد اسراف نكرده است، و ولیّ او قائم علیه السلام است. [13] .
[ صفحه 132]
و در زیارت عاشورا می خوانیم: پس از خداوندی كه مقام تو را گرامی داشته و مرا به
[ صفحه 129]
واسطه دوستی تو عزّت و كرامت بخشیده درخواست می كنم كه: خونخواهیِ تو را به یاریِ امامی یاری شده از خاندان محمدصلی الله علیه وآله به من روزی گرداند.
و در بحار به نقل از غیبت نعمانی از حضرت امام باقرعلیه السلام در وصف امام قائم - عجّل اللَّه فرجه الشریف - آمده: كار او به جز كشتن نیست، كسی [از مخالفین حقّ] را باقی نمی گذارد. [2] .
و عیّاشی در تفسیر آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی القَتْلِ إِنَّهُ كانَ مَنْصُوراً»؛ [3] و هر آن كه مظلوم كشته شود، البته ما برای ولیّ او تسلط و حكومت قرار داده ایم، پس در كشتن اسراف نكند كه او یاری شده است. به روایت سلام بن المستنیر از امام باقرعلیه السلام آورده است كه فرمود: او حسین بن علی علیهما السلام است كه مظلوم كشته شده و ما اولیای او هستیم، هنگامی كه قائم ما بپاخیزد به خونخواهی حسین علیه السلام می پردازد، پس آن قدر می كشد تا جایی كه گفته می شود: در كشتن اسراف كرد. [4] .
و نیز آن حضرت فرموده: مقتول حسین علیه السلام است و ولیّ او قائم علیه السلام می باشد و اسراف در قتل، آن است كه: غیر قاتل او را بكشد (او منصور است)؛ زیرا كه از دنیا نمی رود تا این كه به وسیله مردی از آل رسول علیهم السلام نصرت و پیروزی می یابد كه زمین را از قسط و عدل پر كند، هم چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.
و در روایت دیگری در كافی از حضرت صادق علیه السلام راجع به همین آیه آمده است: درباره حسین علیه السلام نازل شده، اگر اهل زمین به خاطر او كشته شوند اسراف نیست. [5] .
و در كتاب علل الشرایع از حضرت باقرعلیه السلام منقول است كه فرمود: هنگامی كه جدّم حسین علیه السلام كشته شد، فرشتگان به درگاه خداوند - عزّوجلّ - صدا به گریه و ناله بلند كردند و عرضه داشتند: الها! صاحب اختیارا! آیا غفلت می ورزی از كسی كه برگزیده تو و فرزند برگزیده ات و بهترین خلق را به قتل رسانیده است؟
پس خداوند - عزّوجلّ - به آن ها وحی فرمود كه: ای ملائكه من! آرام باشید، به عزّت و
[ صفحه 130]
جلالم سوگند كه حتماً از آن ها انتقام خواهم گرفت، هرچند پس از مدت ها باشد. سپس خداوند - عزّوجلّ - برای فرشتگان از روی امامان از فرزندان حسین پرده برداشت، ملائكه خوشحال شدند و متوجّه شدند كه یكی از آن ها ایستاده نماز می خواند، خداوند فرمود: به این قائم، از آن ها انتقام می گیرم. [6] .
و در كافی از حضرت صادق علیه السلام روایت است كه فرمود: وقتی حسین علیه السلام كشته شد، آسمان ها و زمین و آنچه در آن ها است ناله كردند و گفتند: پروردگارا! به ما اجازه بده كه خلایق را نابود سازیم و بار دیگر زمین تجدید گردد كه حرمت تو را حلال دانسته و برگزیده ات را به قتل رسانیده اند. پس خداوند به آن ها وحی فرمود كه: ای فرشتگان؛ و ای آسمان های من؛ و ای زمین من! آرام گیرید. سپس یكی از حجاب ها را برداشت، به ناگاه پشت آن محمدصلی الله علیه وآله و دوازده وصیّ او مشاهده شدند و دست فلانی، قائم از آن ها را گرفت و فرمود: ای فرشتگانم؛ و ای آسمان هایم؛ و ای زمین من! با این یاری خواهم جست. سه مرتبه این خطاب را فرمود. [7] .
و در غایة المرام محدث جلیل سید هاشم بحرانی از طریق عامّه در حدیث معراج چنین آمده: خداوند تعالی فرمود: ای محمد! آیا دوست داری آنان را ببینی؟ گفتم: آری، پروردگارا. خداوند فرمود: به سمت راست عرش روی گردان. چون روی به آن سوی گردم به ناگاه دیدم علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و مهدی علیهم السلام غرق در نور ایستاده، نماز می خوانند، و او - یعنی مهدی علیه السلام - در میان آن ها همچون ستاره درخشانی بود. خداوند فرمود: اینان حجّت ها هستند و او ثائر از عترت تو است، به عزّتم سوگند او حجّت ثابت برای دوستانم و انتقام گیرنده از دشمنانم است. [8] .
و در بحار در وصف اصحاب حضرت قائم علیه السلام از حضرت صادق علیه السلام روایت است كه فرمود: گویا كه دل هایشان بسان قطعه ای از آهن است كه هیچ گونه شكی درباره خداوند در
[ صفحه 131]
آن راه ندارد، از سنگ سخت تر، كه اگر بر كوه ها حمله برند، آن ها را از جای بركنند، با پرچم های خویش به هیچ شهری روی نیاورند مگر این كه آن را خراب كنند، گویی كه بر اسب هایشان عقاب ها نشسته اند، به زین اسب امام علیه السلام دست می كشند و تبرك می جویند، و پیرامون حضرتش حلقه می زنند. در جنگ ها با جانبازی، آن بزرگوار را یاری می كنند و آنچه می خواهد انجام می دهند. در میان آنان مردانی هستند كه شب ها خواب ندارند. در نمازشان زمزمه ای دارند همچون زمزمه زنبور عسل. شب را با عبادت به صبح می رسانند و صبحگاهان بر اسب هایشان آماده اند، شب ها پارسا و روزها شیرند. آنان از آن حضرت فرمانبردارند، مانند كنیز نسبت به ارباب خود. همچون چراغ ها روشنند و دل هایشان نورانی است و از خشیت الهی لرزان. از خداوند شهادت درخواست می كنند و آرزو دارند كه در راه خدا كشته شوند، شعارهایشان «یا لثارات الحسین»؛ (خونخواهی حسین علیه السلام) می باشد.
هرگاه به سویی حركت كنند به مقدار یك ماه رعب و بیم بیشتر از آن ها می رود، به سوی مولای خود می شتابند، خداوند توسط ایشان امام حقّ را یاری می كند. [9] .
و نیز از آن حضرت منقول است كه فرمود: هرگاه قائم علیه السلام خروج كند، نوادگان كشندگان حسین علیه السلام را به قتل خواهد رساند. [10] .
البته در حدیثی از حضرت رضاعلیه السلام علّت این امر را رضایت آن ها نسبت به كارهای پدرانشان دانسته و این كه آن ها افتخار هم می كنند و هر كس به چیزی راضی باشد مانند آن است كه آن را انجام داده باشد.
و در كتاب المحجّة فیما نزل فی القائم الحجّة [11] از امام صادق علیه السلام درباره آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً...» [12] آمده كه این آیه درباره حسین علیه السلام نازل شده، اگر ولیّ او اهل زمین را بكشد اسراف نكرده است، و ولیّ او قائم علیه السلام است. [13] .
[ صفحه 132]
[1] مجمع البحرين: 234:3 و 235.
[2] بحار الانوار: 231:52.
[3] سوره اسراء، آيه 33.
[4] تفسير العيّاشي: 290:2.
[5] روضه كافي: 255:8.
[6] علل الشرايع: 160.
[7] كافي: 534:1.
[8] غاية المرام: 194.
[9] بحار الانوار: 308:52.
[10] بحار الانوار: 313:52.
[11] اين كتاب به قلم همين مترجم به نام «سيماي حضرت مهدي عليه السلام در قرآن» بارها منتشر شده است.
[12] سوره اسراء، آيه 33.
[13] المحجة: 127.